Last Nights In Istanbul!

Zoals jullie wellicht allemaal weten zit onze tijd in Turkije er bijna op. Nog 3 nachtjes slapen en dan komen we terug naar Nederland.

Het was hier meer dan geweldig, een ervaring en tijd om nooit te vergeten, een prachtige gelegenheid om jezelf beter te leren kennen en een kans die we met beide handen hebben aangegrepen! Even afkloppen, maar we hebben ontzettend veel geluk gehad met alles wat er om ons heen gebeurde en de keuzes die we hebben gemaakt.
Het was ook een heel aparte periode, zo te leven tussen de andere expats en de Turken en hun verschillende culturen. Het was soms lastig, veelvuldig hilarisch en voornamelijk heel erg leuk. Natuurlijk waren er de ergernissen en het gemis, maar dat was niets vergeleken bij al het plezier. Het was niet moeilijk om hier te leven en we zijn dan ook enorm blij dat we deze kans gekregen hebben. En ik persoonlijk ben heel erg blij met het avontuurlijke lef van Jeroen, die ons hierheen wilde hebben, terwijl ik aanvankelijk riep: je gaat maar alleen!

We zitten volop in de voorbereidingen voor de verhuizing. Vanaf morgen komen de verhuizers en op vrijdagochtend vertrekken we naar het vliegveld met ons gezin en alle 5 beesten. Hopelijk komen we rond een uur of 4 veilig en wel in Frankfurt aan en dan rijden we naar Apeldoorn, waar we verwachten laat in de avond aan te komen. De familie is druk bezig om ons een warm welkom te heten door te zorgen dat alles wat we nodig hebben bij de hand is en dat vinden we HEEL ERG fijn!!
We gaan, net als voor we vertrokken, kamperen in ons eigen huis en we verwachten de container met al onze huisraad ergens halverwege of eind augustus.

De meisjes gaan half augustus weer naar school: Olivia gaat naar groep 5 op haar oude basisischool en Fabiënne start in de brugklas van het voortgezet onderwijs. Onze meiden hebben het hier geweldig gedaan, we zijn apetrots en we hebben er het volste vertrouwen in, dat ze zich ook weer prima zullen aanpassen in onze oude woonomgeving.

We kijken allemaal uit naar het ons bekende en vertrouwde Nederland, naar familie en vrienden, naar de (meestal) nuchtere mentaliteit, naar de overzichtelijke regelgeving, naar onze fietsen en de Nederlandse supermarkten.
Maar we zullen van hier de omgeving en natuur vreselijk missen, we zouden graag nieuwe vrienden van hier mee willen nemen, net als de ruimte om het huis. Ook zal ik het missen dat koeien, paarden en schapen los over straat lopen, dat de mensen op straat zo behulpzaam zijn, alle handeltjes langs de wegen, de rommelige chaos, de prachtige stad Istanbul, het gevoel van vrijheid, alle heerlijke restaurantjes op de meest mooie plekjes, de Zwarte Zee en de Bosporus, het strand en het bos wat de honden en ik meestal helemaal voor onszelf hadden, alle vreselijk lieve zwerfhonden en -katten (die soms een veel beter leven verdienen, maar veelal een vrij bestaan hebben), etc. etc. .......

Het was een prachtige tijd waar nu een einde aan is gekomen en we staan aan het begin van weer een nieuwe fase. En daar kijken we naar uit! Nederland: here we come!:-)

Afsluiten

Het schooljaar is afgesloten, vandaag was de laatste dag voor de meisjes! Bij Olivia zal de reactie nog wel komen, maar Fabienne kwam erg verdrietig uit school. Het valt ook niet mee om je vriendinnen te moeten achterlaten. Da's de ellendige kant van het expatleven.

In het Foto Album zijn nieuwe foto's te vinden van mei en juni.

Het einde komt in zicht!

Nog 24 dagen en dan zijn we weer terug in Nederland. Raar idee, hoor! Eerst duurde het steeds nog een paar maanden voor we zouden gaan verhuizen, maar dat is onderhand zo'n kleine 4 weken geworden. Het komt nu wel heel erg dichtbij!!
Bijna alles is geregeld: ons huis in Apeldoorn is bijna gereed voor onze terugkomst, morgen worden de laatste verhuis-papieren ingevuld en opgestuurd, de afscheidsbrunches zijn gepland, het derde kattenreismandje is aangeschaft en de vlucht is geboekt.
We hebben er alle vier vrede mee, dat we teruggaan. Tenslotte kun je zelfs in het paradijs wel de balen ergens van hebben. Zo zullen we blij zijn dat we niet meer steeds als buitenlanders behandeld worden, we niet meer met het hart in de keel in de auto hoeven te zitten, we weer eens gewoon op de fiets kunnen stappen, een vraag kunnen stellen en het antwoord ook snappen en dat de kwaliteit van spullen, materialen en arbeid in het algemeen goed is.
Dat we straks de Zwarte Zee, de prachtige omgeving, de interessante stad Istanbul, de Bosporus, het gemak van ergens een (heerlijk) hapje eten en de ruimte om het huis zullen moeten missen is wel een naar idee. Wat dat betreft spijt het ons dat het er alweer op zit. Alweer ja, want onze tijd in Istanbul is wel heel erg snel gegaan. Time flies, when you're having fun!

Ouderwetse beestenblog

Een ouderwetse beestenblog, speciaal voor de 'niet-FaceBookers die wel van deerhounds houden'! Voor wie het niet compleet duidelijk is: we hebben momenteel 2 honden, Schotse Deerhounds, en 3 katten. Eén daarvan is een oudje uit Nederland, Floortje, en twee zijn geboren uit een Turkse zwerfkat. Deze twee, Lyra en Lola, vertonen wel wat 'straat-gedrag', wat wil zeggen dat we geen gekkigheid met ze uit hoeven te proberen, want dan krijg je een haal. Dierenartsen in Apeldoorn: maak je borst maar vast nat! De prinsessen moesten zelfs onder narcose om getiterd (bloedafname) te worden. Inentingen zijn een complete worsteling, waarbij het gebruik van ovenwanten, een handdoek en een Hannibal Lecter-masker geen overbodige luxe is. Verder zijn ze zo gedomesticeerd als het kan. Met een neus om de deur wordt er door de prinsessen gecheckt of de temperatuur aangenaam genoeg is om buiten te vertoeven en of er misschien een gemene zwerfkat op de loer ligt. Oude poes Floortje vindt het maar zozo, dat we Lyra en Lola in huis hebben genomen. Deerhound Meagan vindt het juist te gek! Met Lyra heeft ze een sterke band, ze verzorgen elkaar en liggen tegen elkaar aan in de mand. Lola is juist heel leuk om op te jagen! Ze geeft meestal zelf de aanleiding. Vertier alom dus. Deerhound Noor raakt vooral opgewonden als er zwerfkatten in de tuin komen. Met een soort jankend knorgeluid stuift ze er achteraan, is altijd te laat en reageert haar frustratie dan af op Meagan, die eigenlijk zo'n beetje hetzelfde doet. Pavlov had gelijk. Dat zie je ook aan het met mij meelopen, als ik ze voer. Steevast rent/springt Noor rechts van me en Meagan links, maar juist voor ik de bakken neerzet, kruisen ze achter mijn rug naar de andere kant, omdat Noor links eet en Meagan rechts. Tsja.
Om de dag maken we een lange wandeling, in het bos of langs het strand. Dat is puur genieten. Soms is het eng (een jager in het bos die aan het schieten is), uitkijken geblazen (paarden op het strand), om je te schamen (wanneer Meagan een schaap opjaagt en in de nek bijt alsof het een langzaam hert is en de herder begint te schreeuwen) of linke soep. Linke soep is het, wanneer Meagan de hier overal loslopende koeien wil bekijken. Van heel dichtbij. Sommige koeien zijn bang en deinzen achteruit, sommigen blijven gewoon nieuwsgierig staan kijken en er zijn koeien die dat niet pikken van zo'n stom grijs mormel. En dan moeten we met z'n drieën rennen voor ons leven!


In Apeldoorn wonen nog twee deerhounds waar ik erg veel van houd. Dat zijn Brigit en E'Lynnhe, de honden van Jeroens ouders. En ze hebben sinds een paar weken een nieuwe aanwinst: Hannah! Ik kijk er erg naar uit, om haar te ontmoeten.


In het Foto Album zie je een overzicht van de laatste wandelingen met de grijze monsters. Hopelijk geven de foto's een beetje weer, hoezeer ik geniet van deze wandelingen met mijn hartediefjes.

Nog wat te bloggen??

Ooit, in april 2007, ben ik begonnen te 'bloggen'. In die tijd ging het eigenlijk alleen over mijn passie: mijn huisdieren en dan voornamelijk over de honden. Ik ontdekte de digitale camera en fotografie werd mijn tweede passie. Een leuke combinatie voor een blog.
Toen wij naar Istanbul verhuisden, werd de blog vooral een manier om het thuisfront te laten weten hoe het hier gaat en wat we doen en zien. Nu komt er echter een einde aan onze tijd in Istanbul. In juli verhuizen we terug naar Apeldoorn en ik ben alle voorbereidingen aan het treffen voor een soepele terugkeer. Ons huis wordt voorbereid op onze terugkomst, de scholen van de meiden zijn geregeld, alle beesten zijn ingeënt en getiterd en de verhuizer is vastgelegd.
Natuurlijk vinden we het jammer dat we afscheid moeten nemen van Istanbul; tenslotte was en is het een heel bijzondere ervaring en voelen we ons erg bevoorrecht, zoals we hier leven. Wandelen langs de Zwarte Zee, de prachtige natuur, het mooie weer waarvan je bijna zeker bent van mei tot oktober, brunchen aan en varen over de Bosporus, ja zelfs de chaos in het verkeer, het irritant relaxte van de Turkse mentaliteit (behalve in het verkeer), het vocht in huis, de overal afbladderende verf en de siliconenkit die voor iedere klus gebruikt wordt.... wat zullen we het missen!! Oh ja, en niet te vergeten mijn fantastisch hulp, die 3 dagen per week het hele huis voor mij aan kant maakt!
Toch vinden we het ook fijn om weer terug te keren naar Nederland, naar onze familie en vrienden (alhoewel we ze gelukkig best vaak spraken en zagen!) en naar de Nederlandse (werk-)cultuur, nuchterheid, degelijke kwaliteit en naar het fietsen! Zelfs ZELF weer flink de handen uit de mouwen steken, lijkt nu aantrekkelijk!:-)
Maar zover is het nog niet! Het lenteweer is gearriveerd, het terras is gevuld met bloemen en we hebben nog twee en een halve maand om van Istanbul te genieten! En wat er na die tijd met de blog gaat gebeuren? Ach, wie weet wat er nog op ons pad komt!

Kapadokya!

Bij veel mensen beter bekend als Cappadocia, een gebied in het midden van Turkije wat beroemd is vanwege de apart gevormde rotspartijen. Hier vertoefden wij een lang weekend, vlak voor we naar Dalyan gingen. Nu lijkt het net alsof we niets anders doen dan vakantie vieren, maar voor we op wintersport naar Kartalkaya gingen (in februari) zijn we na de zomer van 2007 niet meer op vakantie geweest. Een inhaalslag dus!

Kapadokya was erg mooi! Op zaterdag hebben we een dagtocht gemaakt, compleet met bus, andere touristen en een reisleider. Zo konden we zonder stress en met uitleg de vele rotspartijen van binnen en buiten bewonderen, door de gangen van een ondergrondse stad kruipen en een prachtige wandeling maken door een vallei. Het was heerlijk weer!




Zondagochtend heel vroeg werden we bij ons uit de rosten gehakte hotelletje opgehaald voor een ballonvaart. Wat was dat leuk om te doen! Eerst zagen we hoe alle ballonnen opgevuld werden, terwijl we werden voorzien van koffie en koek. Daarna werden we naar 'onze' ballon geleid, gefotografeerd en in de mand geholpen. Het duurde maar even of we zaten in de lucht tussen alle andere ballonnen en keken we neer op de beroemde rotspuntjes. We vlogen zelfs nog vlak over ons hotelletje. Nadat we geland waren, kregen we champagne en cake en werden we weer bij het hotel afgeleverd. Omdat we zo vroeg uit bed moesten en het best koud hadden gekregen in de ballon, kropen we na het ontbijt weer lekker in bed.


's Middags zijn we naar het openlucht museum geweest. Het weer werd toen steeds minder mooi; kou en regen dreven ons uiteindelijk naar een lekker warm restaurant waar we heerlijk hebben gegeten. Op maandagochtend vlogen we terug naar Istanbul en konden we Kapadokya van ons lijstje strepen!:-)




De foto's - en het zijn er best veel! - zijn natuurlijk te vinden in het Foto Album.

Laatste dag in Dalyan

Gisteren was onze laatste dag in Dalyan. Het was wederom schitterend weer en we konden op de vroege ochtend al buiten in de zon ontbijten. Eerst hebben we de antieke stad Kaunos bezocht.
Om in Kaunos te komen, moesten we eerst de rivier (het water tussen de Middellandse zee en het Köyceğiz meer) van Dalyan oversteken. Er liggen overal grotere en kleinere boten die je erheen kunnen brengen. Wij kozen voor een roeibootje. De (geestelijk gehandicapte) roeier was de vriendelijke Dada.


Kaunos was een stad in Carië, Anatolië, dichtbij het huidige Dalyan. De stad lag oorspronkelijk aan de kust maar door de terugtreding van de Middellandse Zee ligt Kaunos nu zo'n 8 km van de kust verwijderd. De bewoners van de stad, Cariërs, waren geen Grieken maar stonden wel onder culturele invloed van de Grieken, wat duidelijk te zien is in de cultuur van de Cariërs. Een belangrijk exportproduct van de stad waren gedroogde vijgen. De stad werd al vroeg christelijk en de restanten van een Byzantijnse kerk zijn nog steeds te vinden. Wij hebben de ruïnes van de stad en de muurgraven van dichtbij bekeken.



Na ons bezoek aan Kaunos moesten we naar de overkant fluiten en kwam Dada ons weer halen.
Daarna hebben we op het strand geluncht en er een paar uur vertoefd, wat geen straf was. In de namiddag hebben we met z'n vieren een hamam bezocht. Daar kregen we een heerlijke behandeling die bestond uit sauna, lichaam scrubben en wassen, massage en haren wassen. Tijdens het scrubben, wassen en masseren lig je op een enorm grote, hete marmeren tafel. De behandeling duurde me veel te kort!
Met een avondmaal bij een restaurant aan het water hebben we onze heerlijke vakantie perfect afgesloten!



Deze laatste twee foto's zijn niet door mij gemaakt.
De hamam-foto dient als voorbeeld, zoals het er bij ons uitzag. Ook de foto van het restaurant waar we zaten, heb ik van het internet gehaald. Ik genoot teveel om zelf aan fotograferen te denken!:-)

Meer (wel zelfgemaakte!!) foto's van onze laatste dag in Dalyan zijn te zien in het Foto Album.

Dalyan, dag 6

Een strak blauwe lucht en een warme zon gaven ons het echte vakantiegevoel. We hadden dan ook echt zin in een stranddagje, maar eerst hebben we een bezoek gebracht aan een zeeschildpadden-opvangcentrum. Gelukkig zaten er momenteel maar 3 schildpadden. Twee van hen, caretta caretta's (loggerhead (dikkop) schildpadden) zijn zo ernstig gewond geraakt, dat ze er al bijna een jaar zitten. Hun schilden zijn kapot. Bij één door een aanvaring met een speedboot en de ander door de schroef van een vissersboot en deze raakte ook bijna een poot kwijt doordat hij verstrikt raakte in een visdraad. De derde schildpad heeft met iets een klap op zijn kop gekregen. Dit is een jonge groene zeeschildpad. Door het toedienen van medicatie en het behandelen van de wonden, proberen ze de schildpadden weer gezond te maken. Van één schildpad is het schild zo beschadigd, dat het wel 10 jaar zou duren voor het geheeld zou zijn. De open plek is zo pijnlijk en kwetsbaar, dat er voor deze schildpad een stuk kunstschild wordt gemaakt. Hopelijk kunnen de nu aanwezige schildpadden in juni weer vrijgelaten worden.


Na de schildpaddenopvang hebben we op het bijna lege strand gezeten.


Omdat we in het voorseizoen zitten, is het aangenaam rustig!


We hebben gezwommen, in de zon gelegen, schelpen gezocht en een zandkasteel gemaakt in de vorm van Kapadokya, waar we 2 weken geleden op vakantie waren. Daarvan volgen de foto's nog, na deze vakantie!:-)




Meer foto's kun je zien in het Foto Album.

Dalyan, dag 5

We werden vanmorgen wakker met het geluid van hevige regenval en onweer. Gelukkig hadden we geen dagtrip gepland, want die was dan in het water gevallen. Omdat al het moois en vermaak hier buiten plaatsvindt, konden we vandaag niet veel. Gelukkig regende het niet de hele dag en brak de zon ook geregeld door. We konden gewoon buiten lunchen in de warme zon. Het leek zelfs zo de goede kant op te gaan dat we 's middags Kaunos wilden gaan bezoeken, maar toen we bij de haven aankwamen naderde ons weer zo'n donkere lucht dat we besloten om een beetje door de omgeving te rijden. We hadden geen zin om kletsnat te regenen. Weer terug bij het huisje heb ik door de buurt gewandeld en daar nog wat foto's gemaakt. Volgens de weersvoorspellers schijnt morgen de zon weer de hele dag. Hopelijk hebben ze gelijk!





Meer foto's in het foto album!

Dalyan, dag 3 en 4

Gisteren hebben we de bootocht gemaakt en dat was helemaal fantastisch! De natuur hier is zo ontzettend mooi, we keken onze ogen uit! Twee schippers voeren ons Dalyan uit, over de rivier richting de zee.



Onderweg mochten we zelf krabben vangen met een stuk kip aan een draad. De krabben grijpen de kip en dan haal je de draad binnen. Met een schepnet worden de krabben uit het water gevist. De meiden vonden een bak vol levende krabben erg interessant! (Hier had ik, als dierenliefhebber, wel een beetje moeite mee.)
Terwijl de schippers het eten bereidden, konden wij even heerlijk aan het strand liggen.



De lunch bestond uit salade, brood, Turks gebakken ei (menemen) en kip, köfte en natuurlijk krab van de barbecue. Het smaakte heerlijk.


Na de lunch voeren we terug en hebben we een zeeschildpad gezien. Die werd gelokt met een krab aan een touwtje, wat succes had. Momenteel is het de paartijd voor de schildpadden, dus dan zijn ze niet zo zichtbaar en natuurlijk zijn er dan ook nog geen jongen.



Hierna voeren we verder naar het modder- en zwavelbad. Dat laatste stonk natuurlijk verschrikkelijk! Na een heerlijke cappuccino voor Jeroen en mij en appelthee voor de meisjes keerden we terug naar onze boot.



Na nog een prachtige toer richting en een stukje over het Köyceğiz meer, werden we weer afgezet in de haven van Dalyan. Wat een geweldige ervaring!



Dit was slecht een selectie van de foto's die we gemaakt hebben, meer zijn er te zien in het Foto Album.
Mocht je je afvragen wat we vandaag gedaan hebben, dan kan ik kort antwoorden: niets. We hebben een relaxdag bij ons vakantiehuisje. Het is halfbewolkt vandaag, het heeft zelfs even geregend. Het is niet koud, maar door de wind wel iets frisser. Lezen, spelletjes doen, films kijken en (buiten) computeren, ook dat kan in Dalyan!:-)

Groeten uit Dalyan!

Momenteel zijn we op vakantie in het zuid-westen van Turkije, in Dalyan. We zijn hier nu 2 dagen en we genieten van elke minuut. Het weer is heerlijk! Overdag zon en lekker warm, 's avonds koelt het af en slapen we prima.


Zaterdagochtend, heel vroeg!, vlogen we vanuit Istanbul naar Dalaman en met een huurauto zijn we via een restaurantje met zeer welkome koffie en de supermarkt naar ons huurhuisje gereden. We werden zeer hartelijk ontvangen door een ouder Turks echtpaar en er stond een zelfgebakken cake voor ons klaar. Onderweg hadden we al geconstateerd dat het hier prachtig is en de afgelopen 2 dagen heeft dat beeld alleen maar bevestigd. We zouden hier allemaal wel willen blijven!:-)


Morgen gaan we een dag met de boot weg. Dit is een superlief cadeau van onze buren/vrienden (Angela en Karen en gezin) en we hebben er vreselijk veel zin in. Hopelijk is het morgen nog steeds mooi weer!

In het foto album vind je de foto's van de afgelopen 2 dagen.

Ski vakantie

Omdat het er toch wel heel erg op begint te lijken, dat we in de zomer terug zullen verhuizen naar Nederland, nemen we het er nu nog even flink van en hebben we een paar vakanties geboekt. Afgelopen week was de eerste. Op ongeveer 4 uur rijden van ons ligt één van de skigebieden van Turkije: Kartalkaya. De hotelkamer was wat krap en erg gehorig (en met 200 studenten van de Boğazici Universitesi in de kamers rondom, kun je je wel voorstellen hoe het ongeveer klonk...), maar het eten en natuurlijk het skiën waren heerlijk! Voor Jeroen en mij was het zo'n 15 jaar geleden, maar net als fietsen verleer je het skiën niet. Terwijl Olivia les kreeg, zoefden Jeroen, Fabiënne (die met twee skitrips van school ook prima heeft leren skiën) en ik van de bergen.
Een fotoverslag kun je vinden in het Foto Album.

Uitgesteld verjaardagsfeestje

Olivia was al jarig in oktober, maar toen we haar feestje wilden gaan organiseren bleek het herfstvakantie te zullen zijn. Daarna had iedereen luizen, gooide de Mexicaanse griep iets later roet in het eten, toen was het kerst, daarna Oud en Nieuw en tsja... toen was het ineens januari 2010. Omdat Olivia's grote vriendin Tara bijna jarig is, besloten we hun verjaardagen samen te vieren en dat was een groot succes!
We begonnen bij Tara thuis met taart en drinken. Toen dat op was, zijn we met drie auto's richting Bayrampaşa gereden, waar in een grote shopping mall een zee-aquarium (waar we laatst geweest zijn) en een schaatsbaantje zijn. De meiden vonden het geweldig! We sloten af met een HappyMeal van het ons allen welbekende fastfood restaurant.
Omdat er geen tafels meer vrij waren, besloten we te gaan picknicken, midden in de drukke shopping mall. Wij waren daar voor de attracties, maar toen bleken we zelf een attractie te zijn! Zo op de grond zittend, met meisjes met blonde en rode haren, hadden we veel bekijks. Mensen stonden stil om naar ons te kijken en te lachen, de haren werden aangeraakt en ze maakten zelfs foto's van ons! De meisjes trokken zich er weinig van aan en we hadden een superleuke middag!
Foto's van het feest staan natuurlijk in het foto-album.

ECHT SNEEUW!

De weermannen hadden het helemaal goed! Zaterdag hadden we een sneeuwstorm. De wind loeide om het huis en waaide samen met de sneeuw door de kieren bij deuren en ramen naar binnen. Het huis is mooi en groot, maar wel op z'n Turks gebouwd...:-)
De vlucht van onze bezoekende vrienden was vertraagd, dus we konden bijna de hele dag op de ergste plekken tochtstrip aanbrengen en ons zorgen maken over het ophalen van het vliegveld.
Doordat de Nederlandse zaterdagochtendschool van de meiden niet doorging, ging onze blik niet verder dan de compound en dat zag er best besneeuwd en glad uit. Toen Jeroen op pad ging, moesten de sneeuwkettingen er dan ook op, want hij kwam de oprit niet af. Na enkele minuten belde hij echter grinnikend op dat hij ze er alweer af kon halen toen hij de compound afreed. Onderweg is het enorm meegevallen, omdat de meeste wegen schoon waren. Laat in de avond kwam Jeroen veilig thuis met ons bezoek.
Gisterochtend zijn we, met sneeuwkettingen en al, ergens gaan brunchen. We waren lange tijd de enige gasten in het restaurant wat normaal vol zit. Idioterie natuurlijk van ons, maar het eten maakte alles goed!
Het sneeuwt nog steeds en met een akelige wind is het erg koud. De meiden zijn ook vrij van hun normale school en hebben heerlijk buiten gespeeld totdat Olivia het te koud kreeg. Jeroen is wel naar zijn werk gegaan en ons bezoek is met auto, metro en tram Istanbul onveilig aan het maken. De meiden en ik zitten aan huis gekluisterd. Geen four-wheel drive, geen winterbanden en geen sneeuwkettingen. Die heeft Jeroen, want zaterdag had hij de zijne kapot gereden op dat kleine stukje... Dus ook geen mooie sneeuwfoto's, alleen een beeld vanuit huis.

Regen, sneeuw, regen!, sneeuw???

Zoals gezegd, vragen om ander weer dan regen leverde een beetje sneeuw op. Bovenop de heuvel lag er zelfs een aangenaam pakje wat voornamelijk de bomen erg mooi maakte.





Ze voorspellen nu al dagen veel meer sneeuw, maar de sneeuw die er lag is verdwenen en vooralsnog regent het alleen maar. De wind giert om het huis en de regen slaat tegen de ramen. Voor morgen is er een sneeuwstorm voorspeld. En dat terwijl we onze vrienden uit Nederland verwachten. Hopelijk hebben de weermannen het weer helemaal mis met het weer!

Sneeuw!

Het regende en regende maar en net toen ik me afvroeg of de weergoden niets anders te bieden hadden, gaven ze ons harde wind, venijnige hagel en natte, jachtige prutsneeuw die halfslachtig blijft liggen. De sneeuw komt horizontaal voorbij de ramen. Met temperaturen rondom het vriespunt garandeerden de weergoden vele slippartijen en ongelukken. Thuiskomende vaders vertellen over idiote Turkse automobilisten en levensgevaarlijke sneeuwschuivers en strooiwagens. Boven op de berg, daar waar de school is, was het spekglad. Oudergesprekken werden gecanceld en men fluistert over het sluiten van de school, als dit weer aanhoudt. Waar het om te doen is? Zie de foto. Niets vergeleken met wat jullie in Nederland hebben gehad. Kun je nagaan als dat wel zo zou zijn!



It was raining and raining for days and just when I asked the weather gods if they had nothing else to offer, they gave us a stormy wind, nasty hail and sleet that hesitantly stays visible on the ground. The snow passes the windows horizontally. With temperatures around zero degrees, the weather gods guaranteed skidding and accidents. Dads arriving home safely tell about idiotic Turkish drivers and dangerous snowplows and salt trucks. On the hill, where the school is, the roads are slippery. Parent-teacher meetings were cancelled and they're whispering about closing the school if this weather continues. What it's all about? Look at the photo. Nothing compared to the snow Europe experienced lately. Imagine if we would!

Akvaryum

Op Oudejaarsdag hebben we een bezoekje gebracht aan een zee-aquarium wat recentelijk geopend is in Istanbul. Het was erg leuk en spannend!! Foto's hiervan zijn te vinden in het foto-album.

Onze compound in beeld!

Sinds een paar dagen heeft onze compound een eigen site op internet! Jaja, met fijne muziek (die je uit kunt zetten, maar tijdens het bladeren elke keer weer aangaat) en een heus promotie filmpje!! Nou ja, filmPJE..... het zijn foto's en het duurt maar liefst 26 minuten en je ziet steeds ongeveer het zelfde. Ook het filmpje heeft muziek en door elkaar geeft een erg apart effect....
Mocht je ons huis willen zien en je kunt het volhouden: op 6.21, 6.26, 6.41, 7.01 en 7.21 minuten zie je ons groene huis in beeld. Misschien verderop ook nog wel, maar dat kon ik zelf niet meer volhouden. Tip tijdens het kijken: geluid van je computer even helemaal uitzetten. Of juist niet natuurlijk!:-)

Kijk hier:
http://www.yesilobakonaklari.com/english/default.asp


Since a few days our compound has it's own site on the internet. Yep, with nice music and all (hard to turn off) and even a little promotional movie of our compound! Well... little... it lasts 26 minutes and they're images that keep coming back. The thing also has it's own music which goes great together with the music on the site itself...
If you're curious about our house and you don't mind watching for a while: at 6.21, 6.26, 6.41, 7.01 and 7.21 minutes you'll see our green house. Maybe also later, but I could not continue watching. Tip while watching: turn of the sound of your computer. Or not of course!:-)

Watch here:
http://www.yesilobakonaklari.com/english/default.asp

MUTLU YILLAR !!

Oftewel: GELUKKIG NIEUWJAAR !!

We willen jullie allemaal een gezond, veilig en liefdevol 2010 wensen.
Maak er het beste van!

Ons jaar was gewoon én bijzonder. Gewoon omdat we hier gewoon ons leven leiden, gewoon werken, naar school gaan, eten en de was doen. Bijzonder blijft het natuurlijk wel om dat in dit prachtige land te mogen doen en in bijzondere (de expat-voordelen) omstandigheden. We zijn dankbaar en genieten van elk moment.
2008 was voornamelijk het jaar van verhuizen en wennen aan onze nieuwe omgeving.
In 2009 waren we gewend, groeiden we allemaal in onze ontwikkeling, bouwden we nieuwe vriendschappen op en nu voelen we ons hier allemaal helemaal thuis.
Een dubbel gevoel is het dan ook wel, dat we wellicht in de zomer van 2010 teruggaan naar Nederland.
Het verloopt allemaal volledig volgens plan en terug naar onze familie en vrienden is heel fijn, maar stiekem hopen we allemaal dat we hier nog een extra jaar mogen blijven. Ik had van tevoren niet kunnen bedenken dat dit zo'n geweldige ervaring voor ons hele gezin zou worden!
Voorlopig zitten we hier nog tot en met juni en daar gaan we keihard van genieten!

Vanavond vieren we de jaarwisseling samen met onze vrienden/buren op de compound. Gelukkig wordt er in onze buurt nauwelijks vuurwerk afgeschoten, wat erg prettig is voor onze huisdieren en onze nachtrust.
Een fijne avond allemaal, thuis of bij anderen, samen of alleen. En nogmaals: het aller-, allerbeste voor het nieuwe jaar!

New photo's in the Photo Album

You can find a few photo's from around the Spice Bazaar in the Foto Album. I went there with a friend, last Wednesday. It was a very grey day and in the afternoon it started to rain (again). That's why I choose for black and white photo's, it suits the weather better :-)
In the Netherlands it's snowing, but here it is raining all the time which makes our neighborhood very grey, muddy and slippery. No, winter here is nothing special:-)