Ik weet dat ik het hier een beetje laat afweten. Dat komt gedeeltelijk door mijn FaceBook-account. Het lukt me niet om overal evenredig actief te zijn.
En eerlijk gezegd heb ik ook niet heel veel nieuws dat geschikt of entertainend genoeg is voor een open en bloot blog.
Ik bedoel... moet ik hier vertellen dat we enige weken geleden hoofdluis hadden?
Op het moment van ontdekken en behandelen vond ik van niet!
Nu we ze met glans verslagen hebben, kan het misschien wel. Toch?
Niemand kan er iets aan doen dat je luizen krijgt. Iedereen krijgt ze van iemand anders, er is nooit een schuldige kweker en verdeler. Waar ik wel heel erg boos om was en ben, is dat veel mensen er zo krampachtig mee omgaan! En dat ze liever verzwijgen dat er luizen zijn! Zowel de school als ouders om ons heen hebben nagelaten om te waarschuwen en ik zit nou eenmaal niet elke week met een satéprikker klaar onder het felle keukenlicht. We schrokken dan ook best, toen ik 'gewoon even' iets uit het haar van één van mijn meiden wilde halen, al lopend door een chique shopping mall. Bleken het enorme luizen te zijn! We hadden nog (gelukkig heel lief en begripvol) bezoek uit Nederland ook!:-)
Thuis natuurlijk alles en iedereen bekeken en dan start de echte ellende. Werkelijk alles en iedereen moesten we wassen en ook meerdere keren. Al met al duurde het twee weken. Achteraf valt dat wel mee, ik heb wel eens van veel langer gehoord. Grondigheid en consequentie zijn van essentieel belang, hebben we ondervonden.
Tijdens een luizenperiode leer je de mensen om je heen ook ineens veel beter kennen. Zo zijn er mensen die:
- niet vertellen dat hun kinderen luizen hebben, terwijl de jouwe ermee spelen
- zelf luizen hadden, maar toch graag andere kinderen ermee pesten
- denken dat een half uur douchen (zonder speciale middelen) afdoende is tegen luis
- het mooie lange haar van hun dochter afknippen vanwege deze beestjes (oertijd...)
- de huisdieren de schuld geven van 'al die viezigheid'
- denken dat mensen die eerlijk vertellen over luizen ook de bedenkers ervan zijn
- ontdekken dat hun kind luizen heeft, maar door tijdgebrek pas na 4 dagen behandelen
- deze zelfde onbehandelde kinderen gewoon naar school en een feestje laten gaan
Ach ja, wat zal ik eens zeggen? Gelukkig zijn er ook een heleboel normaal denkende mensen. Mensen die blij zijn dat je een luizenalarm afgeeft (anders hadden zij het ook nog niet ontdekt bij hun eigen kind), die meeleven en tips geven, mensen die weten dat je behandelt en je kinderen niet schuwen, mensen waarmee je vreselijk kunt lachen om de idiote gedachten en handelingen van mensen zoals in bovenstaand lijstje beschreven. Wij zijn in elk geval weer luisvrij en ik acht mezelf een echte luizen-expert nu!:-)
