De vlucht van onze bezoekende vrienden was vertraagd, dus we konden bijna de hele dag op de ergste plekken tochtstrip aanbrengen en ons zorgen maken over het ophalen van het vliegveld.
Doordat de Nederlandse zaterdagochtendschool van de meiden niet doorging, ging onze blik niet verder dan de compound en dat zag er best besneeuwd en glad uit. Toen Jeroen op pad ging, moesten de sneeuwkettingen er dan ook op, want hij kwam de oprit niet af. Na enkele minuten belde hij echter grinnikend op dat hij ze er alweer af kon halen toen hij de compound afreed. Onderweg is het enorm meegevallen, omdat de meeste wegen schoon waren. Laat in de avond kwam Jeroen veilig thuis met ons bezoek.
Gisterochtend zijn we, met sneeuwkettingen en al, ergens gaan brunchen. We waren lange tijd de enige gasten in het restaurant wat normaal vol zit. Idioterie natuurlijk van ons, maar het eten maakte alles goed!
Het sneeuwt nog steeds en met een akelige wind is het erg koud. De meiden zijn ook vrij van hun normale school en hebben heerlijk buiten gespeeld totdat Olivia het te koud kreeg. Jeroen is wel naar zijn werk gegaan en ons bezoek is met auto, metro en tram Istanbul onveilig aan het maken. De meiden en ik zitten aan huis gekluisterd. Geen four-wheel drive, geen winterbanden en geen sneeuwkettingen. Die heeft Jeroen, want zaterdag had hij de zijne kapot gereden op dat kleine stukje... Dus ook geen mooie sneeuwfoto's, alleen een beeld vanuit huis.
