Olivia's Party and Blogspot blocked!

Afgelopen weekend gaf Olivia haar verjaardagsfeestje. Het was een knus klein feestje en de kinderen hebben een masker geknutseld in het atelier van de buurvrouw.

Last weekend Olivia had her Birthday Party. It's was a small and cosy party and the children made a mask in our neighbour's art studio.

Photo's in the Foto Album!

Blogspot.com wordt geblokkeerd vanuit Turkije en ik zou eigenlijk niet kunnen posten, maar via een omweg lukt het nu gelukkig toch. Ik kan alleen geen foto's uploaden.
Turkije is streng en blokkeert nogal eens bepaalde sites die of beledigend zijn of als er iets illegaals gebeurt. Big brother is watching you ook hier! Niet alleen degene die het bericht plaatst wordt aangepakt, maar de gehele site! Zo kunnen wij hier ook bijna nooit iets bekijken op o.a. youtube.

Blogspot is being blocked here in Turkey, so actually I can't post on my blog. Thanks to a detour I can now. I'm not able to upload any photo's though.
Turkey is strict and blocks sites that are insulting or saying or doing something illegal. Big brother is watching you here too! Not only the publisher gets banned but the whole site will! That's why we often can't surf to youtube etc. as well.

Lekker lopen

Vandaag weer zo heerlijk gewandeld! De honden hadden lol, de camera deed z'n werk, het weer was uitstekend. Puur genieten!

Had a lovely walk today! The dogs had fun, the camera did it's job, the weather was fine. A total joy!

Photo's in the Foto Album!

Cat Burglary

Moeten we net Chelseigh missen, kregen we de schrik van ons leven dat we weer een beest kwijt waren... Gelukkig viel het achteraf reuzemee, maar we hebben wat onrustige dagen en nachten gehad! Nina, onze gestreepte 13 jarige poes, kroop aan het begin nog weleens per abuis via een openstaand raam het verkeerde (leegstaande) huis binnen. Gewapend met ladder en Fabienne (smal genoeg om door het raam te klimmen) redden we haar uit haar benarde positie. Na dit 3 keer gedaan te hebben, dachten we dat ze het nu wel zou weten. We wonen hier nu een half jaar tenslotte. Op een avond kwam ze niet thuis en dat is niets voor Nina. Na 2 bange nachten, 2 onrustige dagen en vele zoektochten ging ik 's avonds nog maar weer een keer rondkijken. Fabienne lag huilend in bed, vanwege Nina en ik was misselijk van angst en zorgen. Dus met de zaklamp ging ik weer op pad. Voor het raam van een ander leegstaand huis, waar we uiteraard al meerdere keren gekeken, gefloten en geroepen hadden, zag ik ineens haar poezenkopje! Ze was door een klapraampje gekropen, wat ik met een schroevendraaier open moest draaien, zodat Fabienne (die graag uit bed kwam om te helpen!) naar binnen kon klimmen. Zij opende de voordeur voor mij en na wat overredingskracht - Nina was zo bang, dat ze achter de plint van de keuken zat - kon Nina veilig naar huis, de plint en het klapraam weer gemonteerd en Fabienne tevreden in bed. Nina was nog even erg schrikkerig en stoffig, maar nu weer helemaal de oude.

Very short version of the above: Our cat Nina disappeared for a couple of days and after having searched for her, being worried and sad (we just lost Chelseigh already) for days, I finally saw her behind a window of an empty house. I had to break in, with the help of Fabienne, to get Nina out. She was stressed and dusty, but just fine. And we were fine too again!


Vanmiddag zijn we naar het strand geweest, lekker uitwaaien. Daarvan staan de foto's in het foto album, waar ik de afgelopen week meer nieuwe foto's geplaatst heb.

This afternoon we went to the beach. Photo's are in the Foto Album, together with new photo's I put there earlier this week.

Verwerken

Verwerken doen we allemaal op onze eigen manier. Olivia is nog erg bezig met het verwerken van Chelseigh's overlijden. Op haar deur hangt sinds dinsdag een papier met een duidelijke boodschap:

Everyone handles grief in their own way. Olivia is still very sad about Chelseigh's passing away. There is a paper on her door since tuesday that says:

(Do not come inside I am fingking about Chelgsi)


's Morgens vroeg maakte ze een prachtige tekening van Chelseigh in haar graf:

In the early morning she made a beautiful drawing of Chelseigh in her grave:


Fabiënne en Olivia hebben allebei een foto van Chelseigh op hun kamer en vannacht was Olivia heel hard aan het huilen. Toen Jeroen bij haar ging kijken, zat ze op haar bed met de foto van Chelseigh in haar handen. Ze miste haar zo...
Wij ook.

Fabiënne and Olivia both have a picture of Chelseigh in their rooms. This night Olivia cried very loud. When Jeroen went to her room, she was sitting on her bed with the picture of Chelseigh in her hands. She was missing her so much...
So do we.

In memoriam: Chelseigh

Caya Chelseigh *11/04/'97 - †06/10/'08

Vanmorgen hebben we Chelseigh in laten slapen, het ging niet langer.
Sinds een maand ging ze erg achteruit.
Op 23 september ging Chelseigh voor het laatst mee met de lange wandeling, want dat werd te inspannend voor haar. Haar hart werkte niet meer goed en ongeveer 2 weken geleden begon ze ook vocht vast te houden. Soms had ze het 's avonds zo zwaar dat het leek of het einde in zicht was, maar dan knapte ze toch weer op. De laatste dagen hield ze steeds meer vocht vast.
Ter verlichting kreeg ze hartpillen en pijnstillers. Ze maakte kleine ommetjes rondom ons huis en genoot ervan dat ze dan niet aan de riem hoefde. Ze bleef alert en blij en at goed tot het laatste moment, daar had ze nooit een probleem mee:-)
Afgelopen weekend hebben we extra veel met haar geknuffeld en vanmorgen was het dan zover. Ondanks dat het niet gebruikelijk is in Turkije, zijn Jeroen en ik natuurlijk bij Chelseigh gebleven en hebben we haar huilend geknuffeld en geruststellend tegen haar gepraat, tot het moment dat ze heel diep wegzakte. Toen hebben we haar in stilte geaaid en gekust tot ze er niet meer was.
Door iemand van de dierenkliniek is ze in het bos, vlakbij ons, begraven. Chelseigh maakte ruim 11 jaar deel uit van ons gezin. Wat een gemis.

This morning Chelseigh passed away, it was her time to go.
Since a month her health was getting worse. Chelseigh joined us on the long walk for the last time on September 23. It became too hard for her. Her heart was weak and she started to retain fluid. Sometimes she was so bad in the evening that I thought it would be the end, but then she got better the next day. The past days she retained more and more fluid. We gave her heart pills and painkillers to relief her. She would walk around the house and enjoy being without the leash. She was still alert, happy and eating very well, but she never did have a problem with food:-)
This last weekend we gave her extra hugs and this morning we had to let her go. Although it's not common in Turkey, we stayed with Chelseigh until the end. Crying, hugging her and trying to keep her calm until the moment she fell asleep very deep. Then we hugged and kissed her in silence until she passed away.
A man from the clinic buried her in the forest, near to our house. Chelseigh was part of our family for more than 11 years. We miss her.

Foto Album!

Even geen tekst, maar wel veel nieuwe foto's in het Foto Album! Binnenkort meer!

No text for now, just a lot of new photo's in the Foto Album! Soon more to come!