MUTLU YILLAR !!

Oftewel: GELUKKIG NIEUWJAAR !!

We willen jullie allemaal een gezond, veilig en liefdevol 2010 wensen.
Maak er het beste van!

Ons jaar was gewoon én bijzonder. Gewoon omdat we hier gewoon ons leven leiden, gewoon werken, naar school gaan, eten en de was doen. Bijzonder blijft het natuurlijk wel om dat in dit prachtige land te mogen doen en in bijzondere (de expat-voordelen) omstandigheden. We zijn dankbaar en genieten van elk moment.
2008 was voornamelijk het jaar van verhuizen en wennen aan onze nieuwe omgeving.
In 2009 waren we gewend, groeiden we allemaal in onze ontwikkeling, bouwden we nieuwe vriendschappen op en nu voelen we ons hier allemaal helemaal thuis.
Een dubbel gevoel is het dan ook wel, dat we wellicht in de zomer van 2010 teruggaan naar Nederland.
Het verloopt allemaal volledig volgens plan en terug naar onze familie en vrienden is heel fijn, maar stiekem hopen we allemaal dat we hier nog een extra jaar mogen blijven. Ik had van tevoren niet kunnen bedenken dat dit zo'n geweldige ervaring voor ons hele gezin zou worden!
Voorlopig zitten we hier nog tot en met juni en daar gaan we keihard van genieten!

Vanavond vieren we de jaarwisseling samen met onze vrienden/buren op de compound. Gelukkig wordt er in onze buurt nauwelijks vuurwerk afgeschoten, wat erg prettig is voor onze huisdieren en onze nachtrust.
Een fijne avond allemaal, thuis of bij anderen, samen of alleen. En nogmaals: het aller-, allerbeste voor het nieuwe jaar!

New photo's in the Photo Album

You can find a few photo's from around the Spice Bazaar in the Foto Album. I went there with a friend, last Wednesday. It was a very grey day and in the afternoon it started to rain (again). That's why I choose for black and white photo's, it suits the weather better :-)
In the Netherlands it's snowing, but here it is raining all the time which makes our neighborhood very grey, muddy and slippery. No, winter here is nothing special:-)

Sinterklaas is weer geweest!

Hoera! Ook dit jaar heeft Sinterklaas ons weer weten te vinden, hier helemaal in Istanbul! De consul, Onno Kervers, heeft zijn nederige stulpje wederom voor de Nederlandse gemeenschap opengesteld en ons laten genieten van een leuk Sinterklaasfeest. Foto's hiervan kun je vinden in het Foto Album!

Een kloddertje roze hieerrr....!

Ik heb vandaag de laatste hand aan mijn schilderij gelegd. Een leuke herinnering aan Istanbul!:-)

Today I finished my painting. A nice memory of Istanbul!:-)

Bijpunten

Naar de kapper gaan is hier echt iets anders dan in Nederland, volgens mij heb ik daar ooit al eens iets over verteld. Vandaag was het weer eens zover: ik wilde mijn haar laten bijpunten. Nu is het zo, dat ze het fenomeen bijpunten hier niet kennen.
Je kunt met al je kennis van de Turkse taal (inclusief hulpzinnen van de Turkse juf) aangeven dat er echt maar wat puntjes af moeten: bijpunten betekent hier toch gewoon minstens 7 cm. En da's best veel voor bijpunten, vind ik. Niet getreurd, de kappers hier kunnen prachtig knippen. Het wordt alleen standaard korter dan je voor ogen had. En ook daar ben ik al op ingesteld, zoals je je op zoveel dingen moet instellen die hier anders zijn. Geeft niets, 't heeft z'n charme.
Enfin, op een gegeven moment moet de kapper een pluk haar aan de kant hebben. In Nederland hebben ze daar klemmetjes voor, hier een bediende. Deze bediende wordt eerst naast zich geblaft door de kapper en moet precies op tijd mijn pluk haar overpakken. Zodra de kapper klaar is, knikt hij zelf goedkeurend (erg blij met z'n werk en dat is natuurlijk mooi) en loopt naar de volgende klant. De bediende mag mijn haar föhnen. De trent hier is om je haar glad te föhnen, ook als je prachtig golvend haar hebt zoals veel Turkse vrouwen. Naast dat ik heel glad haar bij mij niet mooi vind, is het eeuwige geborstel met de rolborstel en de knalhete föhn gewoon niet mijn ding. Met nat haar de deur uit is ook niet fijn, dus wanneer de bediende me vraagt hoe ik het geföhnd wil hebben probeer ik te vertellen (nou ja, in gebarentaal dan, want dat is universeel dacht ik) dat het gedroogd moet worden, het liefst met een beetje extra volume, maar niet stijl geborsteld. Een beetje rommelig en wild is meer mijn stijl. Vervolgens is er een heel gedoe met één pluk haar, een hete föhn en (toch weer) de borstel en wordt er gevraagd of dit is wat ik wil. Hmm... een ver uitstaande nepkrul in mijn nek... nee, dat hoeft niet. Ineens is er nog een man in de zaak, hij veegt de vloer en blijkt Engels te kunnen. Opgelucht vertel ik hem wat ik wil en hij vertaalt het in het Turks. Nu krijg ik ineens allemaal vastgezette gedraaide plukken op mijn hoofd en voor iemand die liever eigenlijk niet geföhnd wil worden, gaat dit wel wat ver. Snel vertel ik tegen de Engels sprekende man dat dit echt niet de bedoeling is en dat ik ook niet zoveel tijd heb. Voor ik het weet, staan ze samen te föhnen: de één blijft rare drolletjes op mijn hoofd maken aan de ene kant, de ander (de veger) bewerkt de andere kant van mijn haar met De Borstel. Ik voel mijn hoofd langzaam tomaatrood worden van de hitte van de twee föhns, er hangt ineens een borstel met haar voor mijn rechteroog en ik moet vreselijk mijn best doen om niet in lachen uit te barsten. Na enige tijd ben ik klaar. Wonderwel zien beide kanten van mijn hoofd er toch hetzelfde uit: ik heb een soort van opspringende krullen onderin en sluik doch volumineus haar bovenop. "Pam, je haar danst!" schiet het door me heen. Zo voelt het ook. In de auto heb ik het even uitgegild van het lachen om daarna thuis mijn haar een beetje te restylen. Gelukkig hoef ik met mijn haar niet elke maand naar de kapper!

Weerbericht

Nog niet zo lang geleden regenden we hier zowat weg (helaas zijn er ook echt mensen weggeregend...), daarna hadden we veel interessante wolkenluchten vol dreiging, vechtend tegen de zon en nu hebben we er een paar dagen prachtig weer op zitten. Het was rond de 22 graden en dus echt genieten!


Vanaf morgen verwachten we echter weer regen, onweer en veel lagere temperaturen. Vreemde herfsten kennen ze hier, maar de afwisseling is best aangenaam!



Voor wie ze nog niet via FaceBook heeft gezien: er staan nieuwe foto's in het Foto Album!

586 Nights in Istanbul

Zoiets is het nu ongeveer, zoveel nachtjes slapen we al hier. Of we ook daadwerkelijk de 1001 nachten gaan halen is nog niet zeker, misschien komen we tot ruim 800 nachten.

Ik weet dat ik het hier een beetje laat afweten. Dat komt gedeeltelijk door mijn FaceBook-account. Het lukt me niet om overal evenredig actief te zijn.
En eerlijk gezegd heb ik ook niet heel veel nieuws dat geschikt of entertainend genoeg is voor een open en bloot blog.
Ik bedoel... moet ik hier vertellen dat we enige weken geleden hoofdluis hadden?
Op het moment van ontdekken en behandelen vond ik van niet!
Nu we ze met glans verslagen hebben, kan het misschien wel. Toch?
Niemand kan er iets aan doen dat je luizen krijgt. Iedereen krijgt ze van iemand anders, er is nooit een schuldige kweker en verdeler. Waar ik wel heel erg boos om was en ben, is dat veel mensen er zo krampachtig mee omgaan! En dat ze liever verzwijgen dat er luizen zijn! Zowel de school als ouders om ons heen hebben nagelaten om te waarschuwen en ik zit nou eenmaal niet elke week met een satéprikker klaar onder het felle keukenlicht. We schrokken dan ook best, toen ik 'gewoon even' iets uit het haar van één van mijn meiden wilde halen, al lopend door een chique shopping mall. Bleken het enorme luizen te zijn! We hadden nog (gelukkig heel lief en begripvol) bezoek uit Nederland ook!:-)
Thuis natuurlijk alles en iedereen bekeken en dan start de echte ellende. Werkelijk alles en iedereen moesten we wassen en ook meerdere keren. Al met al duurde het twee weken. Achteraf valt dat wel mee, ik heb wel eens van veel langer gehoord. Grondigheid en consequentie zijn van essentieel belang, hebben we ondervonden.

Tijdens een luizenperiode leer je de mensen om je heen ook ineens veel beter kennen. Zo zijn er mensen die:

- niet vertellen dat hun kinderen luizen hebben, terwijl de jouwe ermee spelen
- zelf luizen hadden, maar toch graag andere kinderen ermee pesten
- denken dat een half uur douchen (zonder speciale middelen) afdoende is tegen luis
- het mooie lange haar van hun dochter afknippen vanwege deze beestjes (oertijd...)
- de huisdieren de schuld geven van 'al die viezigheid'
- denken dat mensen die eerlijk vertellen over luizen ook de bedenkers ervan zijn
- ontdekken dat hun kind luizen heeft, maar door tijdgebrek pas na 4 dagen behandelen
- deze zelfde onbehandelde kinderen gewoon naar school en een feestje laten gaan

Ach ja, wat zal ik eens zeggen? Gelukkig zijn er ook een heleboel normaal denkende mensen. Mensen die blij zijn dat je een luizenalarm afgeeft (anders hadden zij het ook nog niet ontdekt bij hun eigen kind), die meeleven en tips geven, mensen die weten dat je behandelt en je kinderen niet schuwen, mensen waarmee je vreselijk kunt lachen om de idiote gedachten en handelingen van mensen zoals in bovenstaand lijstje beschreven. Wij zijn in elk geval weer luisvrij en ik acht mezelf een echte luizen-expert nu!:-)

ISTANBUL vs AMSTERDAM

Dit weekend zijn Fabiënne, Olivia en ik een paar dagen in Nederland om een bezoekje te brengen aan de opa's, oma, familie, vrienden en natuurlijk de Nederlandse supermarkt. Vandaag ben ik naar mijn grote zus geweest.
We hebben samen een fietstochtje naar en door Amsterdam gemaakt. Nu heb ik al anderhalf jaar niet op een fiets gezeten, dus ik was er wat huiverig voor. Gelukkig kon ik het nog, fietsen verleer je inderdaad nooit.
Mijn zus woont in de duinen, dus het was meteen heuvel op, heuvel af. We legden ook een stukje af met de boot. Ik verwachtte een gezellig open bootje (a la tochtje Bosporus), maar het bleek gewoon een stadsbus op het water te zijn. Het ging ook heel hard! Erg grappig!
Rijden door Istanbul of fietsen door Amsterdam, het maakt eigenlijk weinig verschil.
In Amsterdam was het vandaag autoloze zondag, maar van een rustig ritje was geen sprake. Het verkeer was bijna nog drukker, chaotischer en gevaarlijker dan in Istanbul! Zowel de voetgangers als de fietsers hielden zich aan geen enkele verkeersregel, staken dwars over, keken niet goed uit en je was hun en jouw leven bijna niet zeker. Als een volleerd Stambouli zigzagde mijn zus in een rap tempo overal tussendoor en ik volgde, allerlei andere weggebruikers ontwijkend.
In Istanbul zitten er veel gaten in de wegen, maar in Amsterdam zijn het allemaal hobbels en bobbels. Wanneer je toch al zadelpijn krijgt van het tekort aan fietsuren is dat natuurlijk niet bevorderlijk, maar mij hoor je niet klagen! Ik heb een hele fijne dag gehad! (Hoe is het met je knieën, El?)

This weekend Fabiënne, Olivia and I are in the Netherlands, to visit our (grand-)parents, family, friends and of course the Dutch supermarket. Today I spent the day with my big sister. We went biking to and through Amsterdam. Considering I haven't been on a bike for one and a half years now, got me worried a bit, but it is true what they say: you never forget how to ride a bike.
My sister lives in the dunes, so it immediately went up and down. We also took a ferry. Not quite like a trip on the Bosphorus! This was like a bus on the water and it went very fast! Funny!
Driving through Istanbul or biking through Amsterdam, there's not a big difference. Today the center of Amsterdam was free of cars, but it was not a very quiet ride! Traffic was almost as crowded, chaotic and dangerous as in Istanbul! Both bikers as pedestrians did not follow any rule, crossed streets as they liked, did not pay attention to anything and I was afraid for my and their lifes. Like a native Stambouli, my sister zigzagged through the streets of Amsterdam and I followed, trying to avoid everyone.
In Istanbul the roads are full of holes, but in Amsterdam the streets are very bumpy. When you are getting a sour bottom due to not enough biking hours, bumpy streets are not very helpful. But I will not complain! I had a great day! (How are the knees, sis?)


(foto gevonden via google afbeeldingen)

Flood

Veel mensen vragen me bezorgd of wij ook aan het wegspoelen zijn. Gelukkig niet! Wat een verschrikking was dat enkele dagen geleden. Vandaag is het 33e slachtoffer gevonden en worden er nog 3 mensen vermist.
De afgelopen dagen is het ontzettend meegevallen met het weer, ondanks vele waarschuwingen. Ik kon dan ook heerlijk met de honden naar het strand!

Many people ask me about the flood in Istanbul. We're safe! Of course it's horrible that they found the 33th casualty today and still 3 people are missing.
The past days the weather was okay in our area. I have been to the beach with the dogs for the first time again!



Wel was er die dreigende lucht steeds.

But still there were those threatening clouds.


Gisteren moesten we onverwacht de kinderen halverwege de dag van school halen, omdat het ministerie dat bevolen had. Er werd wederom zwaar weer verwacht. Dat is niet in onze omgeving gebeurd, maar vandaag hebben we wel weer een hele hoop water te verstouwen gehad. De meisjes en ik zaten in de auto naar huis en moesten door rivieren van water en modder ploegen.

Yesterday all the children were sent home earlier, due to bad weather warning but nothing happened. Today we did have some heavy rain when we were on our way home.



Thuis zagen we dat het hoger gelegen deel van de tuin onder water stond. Eindelijk dan toch dat zwembad in de tuin! :-)

Once at home we saw that we actually do have a swimming pool in one part of our garden now! :-)

Het is weer voorbij, die mooie zomer........

Nah, niet echt hoor. Vandaag is het minder mooi weer, maar verder is het nog steeds heerlijk zomerweer. Echter... na veel vrije tijd en onthaasting, na eindeloos spelen, lezen, computeren, knutselen, zwemmen en uitslapen is er dan weer een einde gekomen aan de lange zomervakantie.

Sinds deze week zijn Fabiënne en Olivia weer naar school. Gisteren was de eerste dag en ze vonden het allebei gelukkig erg leuk. Ze hadden zin om te gaan en de dag is hen goed bevallen.
Fabiënne had 's middags al haar huiswerk meteen gemaakt, ook wat pas later deze week af moest zijn. Hopelijk wordt dit de tendens!
Olivia was natuurlijk helemaal vergeten dat er een leesboekje in haar tas zat, waar ze aan had moeten beginnen. En dat typeert precies onze meiden:-)
Jeroen en ik genieten nog even een weekje samen thuis. Volgende week zit Jeroen in Parijs voor een module van een MBA opleiding en daarna mag ook hij weer aan het werk.

Afgelopen zondag hebben we de vakantie van de meiden afgesloten met een dagje strand met buren en hun kinderen en daarna een bezoek aan ons favoriete dorpsrestaurant Köz. Het was een erg gezellige dag.

Vorige week hebben we één van de Prinseneilanden in de Marmarazee bezocht. Vooral de bootreis was leuk. Het grootste eiland, Büyükada, was mooi, maar het is veel meer bewoond (prachtige huizen!) en nog veel touristischer dan ik had verwacht. We hebben een rondrit met paard en wagen gemaakt. Dat is een hele industrie daar! Honderden rijtuigjes staan (in een vreselijke strontlucht) te wachten tot ze worden omgeroepen, wanneer het hen beurt is om mensen te vervoeren. Voor elk rijtuigje staan 2 kleine paardjes die stukken autoband onder hun hoeven getimmerd hebben gekregen tegen de geluidsoverlast. Onderweg kwamen we langs de stallen waar de paarden ondergebracht waren. Aan de andere kant van het weggetje zagen we waar de chauffeurs van de rijtuigjes ondergebracht waren... Ik weet nog steeds niet of je nou beter paard of menner kunt zijn. Ik voelde me zelfs een beetje schuldig om daar als prototype tourist op zo'n wagentje te zitten. En wij zaten nog maar met z'n 4-en in zo'n wagentje, maar er gingen ook gerust gezelschappen met 7 personen in. Onderweg een verplichte stop, zodat we de horeca konden spekken en de paardjes even tot rust konden komen. We hadden een leuke dag, maar wel met enigszins gemengde gevoelens. In elk geval hebben ze daar weer iets aan ons verdiend.

Turkije staat deze maand weer in het teken van de Ramadan. Extra opletten in het verkeer dus!:-) En op verschillende werkvloeren wordt er een stukje minder hard en/of geconcentreerd gewerkt. Tegen zonsondergang is het bij de supermarkten en bakkers een drukte van belang en overal in de restaurants worden Iftars (Ramadan-maaltijden) aangeboden en genuttigd. Sommige buren worden rond een uur of 4, half 5 's morgens vroeg wakker van de trommelaars die de moslims wakker moeten maken: etenstijd! Gelukkig slaap ik best diep.
Omdat de Ramadan dit jaar precies na de zomervakantie valt, zijn de Turkse scholen nog een extra maand dicht. Drie maanden vrij dus! Best een probleem voor alle werkende Turken met kinderen. Gelukkig konden Fabiënne en Olivia weer naar school nu, want ook al was de vakantie heerlijk, het werd ook gewoon weer tijd voor een andere uitdaging!

In het Foto Album staan weer nieuwe foto's van de afgelopen maanden.

For the real Deerhound Fans!

Here it is.... a 5 minutes lasting video with my deerhounds Noor and Meagan.
Especially for the fans! ENJOY! :-)

(if it doesn't work, click on Filmpjes)

Pure Love

Er zit weer een familiebezoek op, het is even een paar dagen wat koeler (heeeeerlijk!!!) en verder is het hier komkommertijd, dus dan krijg je videootjes als deze...

The family visit is over, the weather cooled off for a few days (I love it!!!) and it's the lazy summertime right now which gives video's like this...

Hier kan alles...

...in het verkeer. Reuze makkelijk! Na ruim een jaar hier schijn ik enigszins de Turkse rijstijl erop na te houden, maar ook ik sta nog steeds versteld nadat ik vandaag bijna door een bus overreden ben. Je wordt hier vanzelf wat assertiever in het verkeer en smalle, drukke, steile straatjes doen me niets meer, maar ik blijf wel voorzichtig. En dat kun je nou niet zeggen van de rest van het verkeer hier! Wat hier allemaal kan en mag?? Nou:

- rechts inhalen op een kruispunt (op verzoek wil ik het verder uitleggen)
- midden op de weg stilstaan
- de politie snoeihard inhalen
- over de middenstreep rijden en niet opzij gaan bij tegenliggers (zoals ik)
- al van ongeduld beginnen te toeteren, terwijl het licht op groen aan het springen is
- de verkeerde kant van de vluchtheuvel nemen en dan niet zachtjes rijden
- afval uit je auto gooien
- op ieder ongewenst moment voorrang nemen met gevaar voor ieders leven
- doorrijden nadat je een aanrijding hebt veroorzaakt en zelf geen schade hebt

Dit alles uit eerste hand, ik bedenk het niet en heb het ook niet van horen zeggen. Meer blauw op straat hebben we hier ook niet nodig. Er loopt en rijdt genoeg rond, maar al dit soort dingen blijkt hier heel gewoon te zijn!

Afscheid van Nina

Gisteren hebben we helaas afscheid moeten nemen van onze 14-jarige poes Nina. In december is Nina geopereerd aan een bult op haar voorhoofd, waaruit bleek dat ze kanker had. Tussen toen en nu had ze last van een hardnekkige infectie op de plaats van haar tumor die we steeds konden reduceren, maar die niet helemaal weg wilde. Langzaam groeide haar schedeltje scheef door de tumor, maar ondanks dat en de ontsteking gedroeg ze zich normaal. Ze at en dronk goed, miauwde, speelde, spinde, rende... niet het gedrag van een heel zieke kat. Natuurlijk zagen we wel achteruitgang door de vergroeiing en de tekenen van de infectie. Eergisteravond was ineens haar hele kopje opgezwollen en kwam er allemaal bloed uit haar neusje. We wisten meteen dat dit niet meer op te lappen was. Gistermorgen ben ik naar de dierenarts geweest, alwaar ze snel is ingeslapen terwijl ik haar knuffelde en geruststelde. Ik heb Nina daarna meegenomen naar het bos waar Chelseigh ligt begraven en daar heb ik ook Nina begraven. We zijn er allemaal stil en heel verdrietig van.

We're very sad, because yesterday we had to say goodbye to our 14 year old cat Nina. She had cancer and was struggling with an infection which we constantly treated, but still living a normal life. She ate and drank very well, she purred, cuddled, played, ran... not like a serious ill cat. On Monday evening we saw a swelling and blood came out of her nose and we knew immediately that this couldn't be fixed anymore. Yesterday she was put to sleep and I buried her in the forest next to Chelseigh.

Wow, time for an update!

Zo, dat is even geleden! Het spijt me dat ik zo lang niets van me heb laten horen. Eerst hadden we twee keer familie op bezoek en daarna was ik gewoon erg druk. Maar ik ben jullie niet vergeten hoor!:-)
Laat ik in het kort vertellen hoe het gaat. Het gaat goed! We hebben genoten van de bezoeken van onze familie en we hebben naast de voor ons bekende toeristische attracties van Istanbul ook plekken bekeken die we nog niet kenden. We hebben een heel gezellige tijd gehad samen en in het foto album kun je de beelden hiervan terugvinden.

Well, that was some time ago! I'm sorry I haven't been blogging for such a long time. First there were the family visits and after that I just have been too busy. But I haven't forgotten about you!:-)
Let me tell you shortly how things are. Things are fine! We enjoyed two very nice family visits which gave me the opportunity to see the touristic attractions of Istanbul again as well as some sights I did not see before. We all had a great time together and in the photo album you will find the images to show it.


Eindelijk is de lente aangebroken en hebben we de regen achter ons gelaten. Ik dacht dat ik gewend was geraakt aan onze omgeving, maar nu alles weer in bloei is en alles er frisgroen uitziet, ben ik weer helemaal opnieuw onder de indruk van de plek waar wij wonen. Wat mooi is het hier toch! Natuurlijk dragen de wandelingen, ontbijtjes en dineetjes in de zon aan het water ook bij aan dit gevoel:-)

Finally springtime has arrived and we left the rain behind us. I thought I got used to our environment, but now with nature back in bloom and everything is fresh and green I'm again totally impressed with the place where we live. It is so beautiful out here! Of course having walks, breakfasts and dinners, sitting in the sun along the water, helps to have that feeling a bit:-)


Meestal voelen we ons erg goed. Met Jeroen gaat het goed op zijn werk, de meisjes zijn gezond en gelukkig en ze doen het zo fantastisch op school dat wij echt mega trots op ze zijn! Volgend jaar gaat Fabiënne al naar Secondary School, wat je kunt vergelijken met het voortgezet onderwijs. Dat is een jaar eerder dan in Nederland!

Most of the time, we are all feeling good. Jeroen is doing fine at work, the girls are happy and healthy and doing so well at school, that we are mega proud of them. Next year Fabiënne will already be a secondary student!


Met al onze beesten gaat het ook goed. Met Nina gaat het natuurlijk minder goed, maar ze is er nog steeds. Ze vermaken zich allemaal opperbest. Nina heeft laatst zelfs een hagedisje gevangen! Veertien jaar oud en lijdend aan kanker! De honden kijken elke keer uit naar de lange wandelingen en thuis hebben ze nieuwe speeltjes: de kleine poesjes Lyra en Lola! Vooral Meagan is erg geïnteresseerd in ze en probeert met hen te spelen. Heel schattig. De poesjes groeien hard, rennen door het huis, ontdekken alles wat ze tegenkomen en ze zijn echt heel erg lief. De oude katten vinden er nog niet veel aan, maar ze wennen er wel aan dat deze monstertjes er nu ook zijn.

All our animals are doing fine too. Well, Nina of course is not great but still there. They are all enjoying themselves very much. Nina may be ill, but she caught a lizard the other day. Fourteen years old and dealing with cancer! The dogs love their long walks and they have new toys: the kittens Lyra and Lola!:-) Especially Meagan is very interested it them and tries to play with them. So cute! The kittens are growing very fast, running through the house, exploring everything and they are truly sweet. The older cats don't like them much, but they are getting used to having these little monsters around.


Ja, we hebben het erg naar onze zin. We genieten van ons leven in het buitenland, we doen allerlei leuke ervaringen op en kunnen veel kansen benutten. Laten we hopen dat dat nog even zo blijft!
Vanwege Jeroens (2 weken geleden) en mijn (aankomende maandag) verjaardag, gaan we zondag met wat vrienden ontbijten in een restaurant aan de Zwarte Zee. Mocht je in de buurt zijn: je bent van harte welkom!!
Vergeet niet naar het foto album te surfen om te zien wat we gedaan en gezien hebben de afgelopen periode. Görüşürüz!

Yeah, we're having fun here. We enjoy our lives abroad, it gives us a lot of opportunities. Let's hope it stays like this!
Because of Jeroen's (2 weeks ago) and my birthday (this Monday) we are having breakfast with some friends in a restaurant at the Black Sea on Sunday. If you're in the neighborhood: you are very welcome to join us!!
Please check out the Foto Album to see what we have been doing and seeing lately. Görüşürüz!

Met grote blijdschap geven wij kennis van...

.....de komst van poezenbeesten Lyra en Lola!
"Huh, twee?? Hoezo twee?", denken de volgers van dit blog. Ik vrees dat je mij gewoon nooit om een boodschap moet sturen. Zonder boodschappenlijstje kom ik altijd met meer thuis dan de bedoeling was!
Zaterdagmiddag gingen Fabiënne en ik de lange reis maken richting Kadiköy, aan de Aziatische zijde. Daar zit een dierenkliniek die een zwangere poes had opgevangen die op 16 februari aldaar 4 kittens ter wereld bracht: 2 katertjes en 2 poesjes. De katertjes hadden al een huis gevonden en van de poesjes mochten wij er eentje uitzoeken. Maar hoe konden we nou 1 zo'n klein mormeltje alleen achterlaten?? En: hoe konden we nou maar 1 poesje eenzaam en alleen meenemen? Na kort, onwillig overleg met het thuisfront, mochten we ze allebei meenemen. De dierenarts blij, Fabiënne en ik blij en nu zijn natuurlijk Olivia, zelfs Jeroen en de poesjes ook blij. De poesjes niet meteen natuurlijk, maar ik moet zeggen....het is de 2e dag en het gaat voortreffelijk. Ze spelen, eten, drinken en gaan op de bak. Ze komen naar ons toe, willen geknuffeld worden, spinnen en doen erg lollig met elkaar.
Omdat ze in de kliniek 's nachts met het hele gezin in een kooi zaten, heb ik de grote hondenbench voor ze ingericht. Voor de poesjes erg veilig en rustig en voor ons een stressloze uitkomst wanneer we niet op ze kunnen letten en 's nachts. Ze zijn tenslotte nog maar 7 weken oud en we hebben nog meer beesten rondlopen die nog erg moeten wennen aan de nieuwe gezinsleden.
Fabiënne en Olivia mochten de (ook door ons geaccepteerde) namen bedenken en ze heten dus Lyra (Laira) en Lola.
Meer foto's in het Foto Album!


Lyra:


Lola:


Lola/Lyra:


We're very happy to announce.... the arrival of Lyra and Lola! I know...we were supposed to get only one kitten, but there were 2 boys and 2 girls. The boys already found a new home and we were about to take 1 of the girls home. Of course that was too hard for me and Fabiënne, who came with me to the veterinarian on the Asian side where the cats were born. How could we take only one and leave the other one behind? We made a quick call to Jeroen who unwillingly gave his approval and we took both girls home. It made everybody happy, even Jeroen now. The kittens are doing fine: playing, eating, drinking, using the cat toilet. They come to us, want to be hugged, they purr and are very funny together.
At the clinic they were in a cage at night, so here they are in the bench during the night and when we can't keep an eye on them. Safe for the cats and stress free for us. The cats are only 7 weeks old and we have 4 other hairy friends that need to get comfortable with the new family members.
Fabiënne and Olivia chose the (by us accepted) names and so they are called Lyra and Lola.
More photo's in the 'Foto Album'!

Fabiënne's Cross Country

Ze had niet zo'n zin vanmorgen en aangekomen in het bos wilde ze het liefst naar huis, maar onze kanjer Fabiënne heeft zich helemaal uit de naad gelopen en was de nr. 10 van alle 40 meisjes die meeliepen! Zij en wij zijn apetrots!!
Fabi was te moe om te lachen, maar wilde wel graag op de foto met het bewijs:


In het Foto Album staan meer foto's van de race en een paar van het bos waar we liepen.

Fabiënne did not feel like running this morning and would rather have gone home, but during the race she ran like the wind and reached the finish as number 10 of 40 participating girls. She and we are so proud!
Fabi was too tired to smile, but she wanted her photograph taken with the proof.

More photo's of the race and the forest in the Foto Album.

Olivia's optreden

Olivia had vandaag het lente concert op school. Bekijk hier het filmpje!
Olivia's Spring concert was today. See the clip here!



Extra foto's/photo's in 'Foto Album'!

Primitieve hond

Laat ik nou altijd gedacht hebben, dat alleen Pluto, Rakker en Vagebond botjes in de tuin begraven?! Maar nee hoor, eergisteren zag ik Meagan een bot begraven in de tuin. Heel precies groef ze een gaatje, legde het botje erin en maakte het gat dicht met haar neus. Een prachtig gezicht!!
Als ze iets niet mag, kan ik ook beter vervaarlijk grommen dan 'nee' zeggen. Veel effectiever. Daar waar Noor netjes afwacht of me zachtjes aanstoot met haar neus om me iets duidelijk te maken, geeft Meagan een harde blaf. En dan moet ik nog opschieten ook!


Noor loopt langs en probeert voorzichtig of ze misschien ergens stiekem aan kan ruiken, Meagan heeft haar lange neus er al inzitten. Maakt niet uit welke situatie. En terwijl je nee zegt, kijkt ze je aan en laat ze haar lange tong al het lekkers proeven. Net een miereneter. Als ze er niet bij kan, proeft ze gewoon de lekkere lucht met haar tong! Ik moet van binnen erg vaak om haar lachen:-)
Op zeer korte termijn krijgen we trouwens een nieuw harig monstertje! Een nieuw poesje van ruim 6 weken oud. Ik kreeg van de dierenkliniek, waar ze nu nog met haar moeder en broertjes en zusje zit, een foto die ik hieronder plaats. Is het geen schatje?



I always thought that only Pluto, Scamp and Tramp buried bones, but I saw Meagan do it in our garden the other day! Very precisely she dug a hole, put in the bone and covered it using only her nose! One primitive dog!
I also better growl at her instead of saying 'no' when she's not allowed to do something, works much better. Noor politely waits or gently touches me with her nose when she wants something, but Meagan just barks loudly. And I'd better hurry then too!!
Noor will try very careful if she can steal some food, but Meagan just starts doing it. No matter what, where, how or who. She wraps her tongue around our food and looks at us, while we say no to her. She's like an anteater! If she can't reach the food, she'll just taste the air with her tongue! Inside I have lots of fun of course:-)
Very soon a new hairy little monster will join us! A new kitten of 6 weeks old! The vet's clinic, where she still lives with her mother and siblings, sent me a photo of her. Isn't she adorable?

365 Nights In Istanbul !

Ja! Het eerste jaar zit erop! Precies een jaar geleden vertrokken we 's morgens voor dag en dauw richting Frankfurt om van daaruit met z'n 9-en (beestenboel meegerekend) naar ons nieuwe huis in Istanbul te vliegen. Het huis werd een thuis en met veel ups en soms downs hebben wij het hier uitstekend naar onze zin.
Vandaag was het ook nog eens heerlijk zonnig met 20 graden, dus dat was volop genieten!

Jeroen zit (alweer!) in Nederland, dus vanavond is het Dutch Compound Womens Night bij ons op de bank, met een romantische film en natuurlijk tissues en lekkers paraat.

Donderdag moet Olivia tijdens The Spring Concert (in, als en met chocolade) optreden op school en vrijdag heeft Fabiënne een cross country in het bos. Dat betekent een flink eind hardlopen! Duimen jullie voor de meiden??

En: Nieuwe foto's in het Foto Album!


Yes! We made it through the first year! Exactly one year ago we went to Frankfurt very early in the morning to get on the plane to our new house in Istanbul with the whole family of 9 (pets included). The house became our home and with a lot of ups and some downs we are very pleased to be here.
Today was a lovely sunny day with 20 degrees, so we enjoyed ourselves very much!

Jeroen is in the Netherlands (again!), so tonight it's Dutch Compound Womens Night on our couch, with a romantic movie and of course tissues and treats within reach.

Thursday Olivia has a (very chocolaty) performance during The Spring Concert at school and on Friday Fabiënne has to participate in a cross country. That means she has a long run ahead of her! Keep your thumbs up for the girls, please!

Also: new photo's in the Foto Album!

Odd: no rain today

Eindelijk weer eens een volledige zonnige dag, ik wist bijna niet meer wat het was! Heerlijk gewandeld! Noor en Meagan hebben zich flink op elkaar afgereageerd en daar heb ik een en ander van vastgelegd. Zie Foto Album.
Turkse les wordt steeds moeilijker, oftewel: çok zor! Bijna niet leuk meer. Doe mij maar een strandwandeling! En dan daarna koffie. Met toblerone.

Finally a day full of sun. Could hardly remember what it looked like! Had a lovely walk. Noor and Meagan went crazy and I made some photo's of it. See Foto Album.
Turkish lessons are getting so hard now, or: çok zor! Almost dislike it. I'd rather go for a walk on the beach! And coffee afterwards. With toblerone.

Even bijpraten

Het is alweer half maart en het regent nog steeds bijna elke dag. Niet normaal voor Istanbul, hoor ik van de kenners. Maar wat hebben we eraan? Nou ja, we zullen aankomende zomer niet snel een watertekort hebben.


In februari zijn Jeroen met het werk en Fabiënne met school een paar dagen op wintersport geweest. Jeroen heeft wat foto's van zijn tripje gemaakt, die in het Foto Album staan. Uludağ is een erg bekend en mooi ski oord op zo'n 5 uur rijden hier vandaan. Als we hier de volgende winter nog zijn, willen we graag met ons viertjes gaan skiën.


Met een vriendin probeer ik af en toe de hort op te gaan om het een en ander te bekijken en dan natuurlijk meteen te fotograferen. Zo waren we laatst naar de Grand Bazaar, een must voor elke bezoeker:-). Ik ben er al vaker geweest en ik houd niet van 'shoppen', maar daar met mijn camera rondlopen was toch wel erg leuk!


Omdat het weer zo vaak slecht is, maak ik momenteel minder foto's buiten. Zo nu en dan hebben we een prachtige dag tussendoor en wat ik dan fotografeer kun je weer in het Foto Album zien. Er zijn ook foto's van een tennisles van de meiden. Deze zijn speciaal voor de grootouders!



We're halfway through March already and it's still raining almost every day. Not like it should be, the experts say. But that doesn't help me. Well, we won't be having a water problem in the summer that quickly.
In February both Jeroen and Fabiënne went on a ski trip for a few days. Jeroen with his work and Fabiënne went with her school. Jeroen made photo's of his trip, which you can find in the Foto Album. Uludağ is a very famous and beautiful place to go skiing, only 5 hours from us. If we're still here next winter, we would like to go with the four of us.
With a friend I try to visit interesting places more often and of course I do take photo's then. Last week we went to the Grand Bazaar, a must for every visitor:-). I've been there a few times already and I don't like 'shopping', but walking around with my camera was fun!
Because the weather is often bad, I don't take many photo's outside these days. Sometimes we have a beautiful day and the (photo-)results are also in the Foto Album. You can also find photo's of the girls tennis lesson. These are especially for the grandparents!

Februari: regenmaand

De maand is nog maar voor de helft voorbij, maar doet z'n naam al volop eer aan. De meeste dagen regent het hier en buiten voelt het waterkoud aan.


Gelukkig zijn er wat droge en zelfs zonnige momenten tussendoor, maar vaak blijft de dreiging zichtbaar:-)


Vanmorgen werden we zelfs wakker met een dun laagje sneeuw! Helaas duurde dit leuke uitzicht maar een paar uur...


Begin deze maand gingen de meiden een week ten onder aan griep. Na elkaar kregen ze hoge koorts en overal pijntjes...



Gelukkig zijn de meiden weer helemaal beter nu en zitten (nou ja..liggen!) ze er alweer heel anders bij!

Januari: louw(=looi)maand

De weken vliegen voorbij, het is alweer bijna februari! Hier is het rustig, erg rustig. Januari was bijna nooit een erg spectaculaire maand voor ons en ook hier is het dat niet. Alleen het weer zorgt voor afwisseling. De ene dag is het zonnig met bijna 20 graden en de volgende dag is het guur en regenachtig met 5 graden. We blijven maar verkouden!
In het foto album staan wat nieuwe foto's, voornamelijk van de honden op het strand en in het bos. Het blijft altijd een erg prettige bezigheid, dat wandelen! Gisteren was ik met de honden in het bos en liepen er ook koeien rond. Voor wie dat nog niet/niet meer weet: de koeien en paarden lopen in kleinere kuddes los rond, maar worden 's avonds wel weer opgehaald door hun eigenaar om ze naar hun stal te brengen. Vooral Meagan vindt de koeien erg interessant en gaat altijd even van dichtbij kijken. Zoals vaker was er nu ook weer een erg nieuwsgierige koe bij die ook Meagan van dichterbij wilde bekijken, maar dat is dan toch wel een beetje eng voor Meagan. Voor mij allemaal erg vermakelijk om te aanschouwen en fotograferen:-).


Time flies, it's almost February! It's very quite here. January was never a spectacular month for us and also here it still isn't. Only the weather gives a little variation. One day it's sunny with almost 20 degrees and the next day it's cold and rainy with 5 degrees. We keep having a cold!
You can find new photo's in the photo album, mostly of the dogs on the beach and in the forest. It still is a very nice way to spend my time! Yesterday I was in the forest and there were also cows strolling around. For who doesn't know yet/anymore: cows and horses are walking freely in little herds, but are brought back to their stables by their owners in the evening. Especially Meagan is very curious about them and always wants to take a closer look. As often, there was again an inquisitive cow who wanted to take a close look at Meagan too, but that was a bit scary for Meagan. For me all very funny to watch and take photo's of:-).