Hier kan alles...

...in het verkeer. Reuze makkelijk! Na ruim een jaar hier schijn ik enigszins de Turkse rijstijl erop na te houden, maar ook ik sta nog steeds versteld nadat ik vandaag bijna door een bus overreden ben. Je wordt hier vanzelf wat assertiever in het verkeer en smalle, drukke, steile straatjes doen me niets meer, maar ik blijf wel voorzichtig. En dat kun je nou niet zeggen van de rest van het verkeer hier! Wat hier allemaal kan en mag?? Nou:

- rechts inhalen op een kruispunt (op verzoek wil ik het verder uitleggen)
- midden op de weg stilstaan
- de politie snoeihard inhalen
- over de middenstreep rijden en niet opzij gaan bij tegenliggers (zoals ik)
- al van ongeduld beginnen te toeteren, terwijl het licht op groen aan het springen is
- de verkeerde kant van de vluchtheuvel nemen en dan niet zachtjes rijden
- afval uit je auto gooien
- op ieder ongewenst moment voorrang nemen met gevaar voor ieders leven
- doorrijden nadat je een aanrijding hebt veroorzaakt en zelf geen schade hebt

Dit alles uit eerste hand, ik bedenk het niet en heb het ook niet van horen zeggen. Meer blauw op straat hebben we hier ook niet nodig. Er loopt en rijdt genoeg rond, maar al dit soort dingen blijkt hier heel gewoon te zijn!

Afscheid van Nina

Gisteren hebben we helaas afscheid moeten nemen van onze 14-jarige poes Nina. In december is Nina geopereerd aan een bult op haar voorhoofd, waaruit bleek dat ze kanker had. Tussen toen en nu had ze last van een hardnekkige infectie op de plaats van haar tumor die we steeds konden reduceren, maar die niet helemaal weg wilde. Langzaam groeide haar schedeltje scheef door de tumor, maar ondanks dat en de ontsteking gedroeg ze zich normaal. Ze at en dronk goed, miauwde, speelde, spinde, rende... niet het gedrag van een heel zieke kat. Natuurlijk zagen we wel achteruitgang door de vergroeiing en de tekenen van de infectie. Eergisteravond was ineens haar hele kopje opgezwollen en kwam er allemaal bloed uit haar neusje. We wisten meteen dat dit niet meer op te lappen was. Gistermorgen ben ik naar de dierenarts geweest, alwaar ze snel is ingeslapen terwijl ik haar knuffelde en geruststelde. Ik heb Nina daarna meegenomen naar het bos waar Chelseigh ligt begraven en daar heb ik ook Nina begraven. We zijn er allemaal stil en heel verdrietig van.

We're very sad, because yesterday we had to say goodbye to our 14 year old cat Nina. She had cancer and was struggling with an infection which we constantly treated, but still living a normal life. She ate and drank very well, she purred, cuddled, played, ran... not like a serious ill cat. On Monday evening we saw a swelling and blood came out of her nose and we knew immediately that this couldn't be fixed anymore. Yesterday she was put to sleep and I buried her in the forest next to Chelseigh.