Het schooljaar is afgesloten, vandaag was de laatste dag voor de meisjes! Bij Olivia zal de reactie nog wel komen, maar Fabienne kwam erg verdrietig uit school. Het valt ook niet mee om je vriendinnen te moeten achterlaten. Da's de ellendige kant van het expatleven.
In het Foto Album zijn nieuwe foto's te vinden van mei en juni.
6/25/2010
6/22/2010
Het einde komt in zicht!
Nog 24 dagen en dan zijn we weer terug in Nederland. Raar idee, hoor! Eerst duurde het steeds nog een paar maanden voor we zouden gaan verhuizen, maar dat is onderhand zo'n kleine 4 weken geworden. Het komt nu wel heel erg dichtbij!!
Bijna alles is geregeld: ons huis in Apeldoorn is bijna gereed voor onze terugkomst, morgen worden de laatste verhuis-papieren ingevuld en opgestuurd, de afscheidsbrunches zijn gepland, het derde kattenreismandje is aangeschaft en de vlucht is geboekt.
We hebben er alle vier vrede mee, dat we teruggaan. Tenslotte kun je zelfs in het paradijs wel de balen ergens van hebben. Zo zullen we blij zijn dat we niet meer steeds als buitenlanders behandeld worden, we niet meer met het hart in de keel in de auto hoeven te zitten, we weer eens gewoon op de fiets kunnen stappen, een vraag kunnen stellen en het antwoord ook snappen en dat de kwaliteit van spullen, materialen en arbeid in het algemeen goed is.
Dat we straks de Zwarte Zee, de prachtige omgeving, de interessante stad Istanbul, de Bosporus, het gemak van ergens een (heerlijk) hapje eten en de ruimte om het huis zullen moeten missen is wel een naar idee. Wat dat betreft spijt het ons dat het er alweer op zit. Alweer ja, want onze tijd in Istanbul is wel heel erg snel gegaan. Time flies, when you're having fun!
Bijna alles is geregeld: ons huis in Apeldoorn is bijna gereed voor onze terugkomst, morgen worden de laatste verhuis-papieren ingevuld en opgestuurd, de afscheidsbrunches zijn gepland, het derde kattenreismandje is aangeschaft en de vlucht is geboekt.
We hebben er alle vier vrede mee, dat we teruggaan. Tenslotte kun je zelfs in het paradijs wel de balen ergens van hebben. Zo zullen we blij zijn dat we niet meer steeds als buitenlanders behandeld worden, we niet meer met het hart in de keel in de auto hoeven te zitten, we weer eens gewoon op de fiets kunnen stappen, een vraag kunnen stellen en het antwoord ook snappen en dat de kwaliteit van spullen, materialen en arbeid in het algemeen goed is.
Dat we straks de Zwarte Zee, de prachtige omgeving, de interessante stad Istanbul, de Bosporus, het gemak van ergens een (heerlijk) hapje eten en de ruimte om het huis zullen moeten missen is wel een naar idee. Wat dat betreft spijt het ons dat het er alweer op zit. Alweer ja, want onze tijd in Istanbul is wel heel erg snel gegaan. Time flies, when you're having fun!
Abonneren op:
Posts (Atom)
